Psikoterapiyi Freud’un ünlü hastası Bertha Pappenheim “Konuşma Terapisi” olarak tanımlamıştır. Daha sonraları Freud da bu tanımı kullanmıştır. Bu anlatımdan da yola çıkarak psikoterapiye dilin, ruhsal sorunların sağaltımı için kullanılması diyebiliriz.

Kişinin rahatsızlık duyduğu semptomları, ruhsal sıkıntıları  aslında bilinçdışında farklı şekillerde -bir şekilde- gizlenen, değiştirilen geçmişe ait birtakım duygu ya da yaşantıların yüzeydeki kısımlarıdır. Lacan  “Bilinçdışı bir dil gibi yapılanmıştır” sözüyle bunu ifade etmektedir.

İşte psikoterapi de, bilinçdışındakileri bilince davet etmek için gereken terapotik müdahalelerdir. Sözcüklerin uygun ortamda serbestçe dile getirilmesi, danışanın duygu ve düşüncelerinin farkına varmasına, kendiyle ilgili keşifler yapmasına, hayatının sorumluluğunu almasına yani kendi hayatının öznesi olmasına yardımcı olur.

Psikoterapinin verimli ve sağlıklı olması için dikkat edilmesi gereken unsur çerçevedir ve belirli gün ve saatler ile belirli bir odanın danışan için ayrılmış olması, danışanın seanslara katılımının devamlılığı terapinin uygun şekilde ilerlemesine hizmet eder.